Ongewenste kinderloosheid roept veel emoties op. Mijn sterkste emotie hierover was en is verdriet; mijn tranen kon ik niet tegenhouden, heb enorm veel gehuild. En nog kan ik hier flink om janken.
Een andere sterke emotie was schaamte; wat heb ik mij veel geschaamd dat ik geen moeder was, dat ik er niet bij hoorde, dat ik minder was dan de moeders.…
De emotie boosheid heb ik onderdrukt; ik heb innerlijke strijd gehad om niet boos te worden dat onze droom niet uitkwam. Het enige waar ik boos op was, was op mezelf…
De emotie angst had ik weggestopt; ik wilde de confrontatie niet aan met mijn pijn.
En de emotie blijheid paste hier al helemaal niet tussen….
Maar wat heb ik geleerd om mijn emoties wel toe te laten. Wat heb ik geleerd om mijn kinderloosheid een plek in mijn leven te kunnen geven.
Verdriet blijft; ongewenste kinderloosheid is en blijft een pijnlijke wond.
Angst heb ik nog; angst voor eenzaamheid, de stilte om mij heen. Wie kijkt er over 30 jaar naar mij om als ik niet meer voor mezelf kan zorgen?
Boosheid en schaamte; deze emoties zijn gelukkig verdwenen. Ik ben deze aangegaan, waardoor ik deze kan loslaten.
En blij zijn kan ik gelukkig ook. Ik ben blij en dankbaar voor alle mooie momenten die het leven biedt en voor de mooie mensen om mij heen! Ik ben blij dat ik mijn ervaringsdeskundigheid voor vrouwen en mannen die ook ongewenst kinderloos zijn kan inzetten.
Ben jij ongewenst kinderloos? Hoe ga jij met emoties om? Zijn mijn emoties herkenbaar of heb jij andere ervaringen? Praat jij hierover met anderen?
Blijf hier niet zo lang alleen mee rondlopen als ik al die jaren heb gedaan! Maak je ongewenste kinderloosheid bespreekbaar. Met een vriend, vriendin, familielid, collega of een onbekende.
Weet dat je welkom bent bij mij om hierover te praten of van gedachten te wisselen.
Loslaten geeft energie, kracht en vrijheid!
